Rozdział: 3.

Rozdział: 3.

                      Gdzie jest Sasuke?

Patrzysz czule,

Oczekujesz jego uwagi.

Te uczucia,

Ja nie rozumiem

Ile można

Żyć, kochać, ukradkiem…

…******…

Dziewczynka obudziła się i rozejrzała po pokoju.

- Sasuke-niisan… – Zapytała przestraszona.

- Ohayo Kiyoko. – Powiedział blondyn, o lazurowych oczach ubrany był w pomarańczowy dres.

- konnichi wa – Powiedziała i uśmiechnęła się. – Gdzie Sasuke-niisan?

- „Jasna cholera.. Co mam jej powiedzieć? Że Sasuke najprawdopodobniej nigdy nie wróci? Nie to zły pomysł…” – Blondyn westchnął ciężko.. – Ile masz lat? – Zapytał zmieniając temat.

- 7ipół. – Odpowiedziała.

- Lubisz ramen? – Zapytał.

- A co to Ramon?

- Ramen.. – Poprawił ją. – To taka zupa… – Dodał.

- Hmm… Nie jadłam.

- A chciała byś spróbować? – Zapytał po raz wtóry blondyn.

- Nie dziękuję… – Powiedziała. – Muszę iść…

- Mała Sasuke zostawił mi cię ponieważ… Ponieważ eeee… – Blondyn spojrzał w smutne oczy dziecka. – Nie płacz…

- I znowu sama… – Blondyn wzdrygnął się a po jego policzku spłynęło kilka samotnych łez. Tak, dobrze znał te słowa „Znowu sam…”.

- Nie jesteś sama…! – Krzyknął blondyn. – Chcesz możemy odwiedzić dom Sasuke…(Genialny plan Uzumaki.) – Zaśmiał się.

- Uhm… – Pisnęła ucieszona.

***

Weszli przez okno które było od dawien, dawna otwarte. Uzumaki wszedł do środka.

- Fuuu…! – Pisnęła dziewczynka wskakując na barana Uzumaki’emu. – PAJĄKI NARUTO-NIISAN ZRÓB COŚ! BOJĘ SIĘ!!!!!!!! – Naruto słysząc pisk przy swoim uchu wzdrygnął się.

- Nie jaszcz… błagam… – Powiedział.

- Blee! – Powiedziała dotykając obić foteli.

- Ale beznadzieja. – Powiedział robiąc 10klonów. – Ty do wszystkich sypialni sprawdzisz i po sprzątasz je, ty sprzątasz ten pokój.. – Blondyn wydawał polecenia a dziewczynka patrzyła niego. – …Ty do ogródka… – Rzekł a ostatni z zniknął za drzwiami. A my chodźmy na ramen.

- A gdzie ty masz rodziców? – Zapytała Kiyoko.

- Nie mam rodziców. A co z twoimi rodzicami? – Zapytał blondas.

- Hmm… Nie wiem. Nic nie pamiętam. Jak miałam pięć lat zaatakowali naszą rodzinę jacyś źli ninja. I od tam tej pory nic. Zupełny brak. W tedy pojawił się Orochimaru. Złapał mnie za dłoń. I poszliśmy.. – Dziewczynka opowiadała jeszcze długo.

***

Czarnowłosy zeskoczył z drzewa. A w następnej chwili już go nie było. Stał przy bramie.

- Sumigetsu idziemy… – Powiedział.

- Okay Sasuke-sama… – Odparł biały.

***

Blondyn spojrzał w stronę bramy.

- Ej… A może chcesz poznać Tsunade-obaachan? – Powiedział i zachichotał.

- Tak… Chcę do babci.

- To chodźmy muszę z nią pogadać…

...******...

……C.D.N……
  Wiem, wiem zabijesz mnie:P. Ale w nastęmpnej noci naszę opowiadania pójdą caaałkiem innym TOREM;D;D^ _ _ ^ Zapraszam do czytania i komentowania;D.